पुरुष शेतात मशागत करतात आणि स्त्रिया खांद्याला खांदा लावून काम करतात आणि घर आणि मुलांची काळजी घेतात. याउलट मुले गावातील शाळेत सकाळचा आनंद घेतात.
यात्रा केल्यानंतर स्वच्छतेचं प्रमोशन केलं जातं, ज्यामुळे समुदायात स्वच्छतेचं प्रति अधिक उत्साह भरलं.
माझ्या इथल्या गावच्या मित्रांना सोडून जावेसे मला जरा ही मन होत नव्हते. मी परत निघताना आजी -आजोबा, दिन्या आणि राजू सगळ्याच्या डोळ्यात पाणी आले होते आणि माझे मन पण खूप भरून आले होते. पण मनात एकच आशा ठेऊन आई बाबांबरोबर मी परत घरी निघालो आहे की परत जेव्हा सुट्ट्या मिळतील तेव्हा मी नक्कीच या माझ्या लाडक्या गावी येईन आणि खूप मज्जा करीन.
साने-गुरुजींचं आश्रय, निर्माण तिचं बाळा।
गाव म्हणजे गाव. गावात असं म्हटलं जरी तरी अगदी बालपणातील सगळेजण क्षण झरर्कन डोळ्यासमोरून निघून जातात आणि मनात फक्त आठवणी दाटून येतात.
मराठी ही आपली राज्यभाषा आहे आणि आपण मराठी असल्याचा आपल्याला गर्व असला पाहिजे म्हणूनच मी या वेबसाईट द्वारे मराठी भाषेचे जतन करण्याचा प्रयन्त करत आहे.
ह्याचं साकारात्मक स्वरूपांतर एक सुखद आणि स्वस्थ गावाचं सर्व नाटक.
स्वच्छतेचं नाटक आयोजित, प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता कार्यक्रमे साधण्यातलं गावातलं उदार समर्थन, यात्रा केल्यानंतर स्वच्छतेचं प्रमोशन - हे सर्व गाववासींनी सक्रियपणे सहभाग केलं.
ही अशी जागा आहे जिथे मी website नेहमी घरी येऊ शकतो. मला आशा आहे की, एक दिवस माझ्या गावात होत असलेल्या बदलांना स्वीकारून आपले वेगळेपण टिकवून ठेवता येईल. मला आशा आहे की माझे गाव असेच एक असे ठिकाण राहील जिथे लोक शांतता आणि सौहार्दाने जगू शकतील, निसर्ग आणि सौंदर्याने वेढलेले असेल.
एखाद्या कलाकारासाठी, ते रंगविण्यासाठी एक परिपूर्ण चित्र असेल. सर्व तरुण आणि वृद्ध नाल्यात पोहतात आणि स्नान करतात. गावकऱ्यांचा मुख्य व्यवसाय शेती आहे.
माझे गाव बलभद्रपूर मला खूप आवडते. ताज्या हवेचे आणि अन्नाचे अनुभव घेण्यासारखे आहेत. गावातील लोकांचे प्रेम आणि स्नेह मिळणे खूप सुखदायक आहे.
अशीच गावाचं स्वच्छतेतील एक चित्रपट, असंच सर्व गाव आपलं अनुभवून बघतात.
माझे सारे बालपण मुंबईत गेले आणि शिक्षणही मुंबईतच झाले. तरी मला खरी ओढ असते ती देवराष्ट्राची. कारण देवराष्ट्र ही माझी जन्मभूमी आहे. देवराष्ट्र हे माझ्या आजोळचे गाव. या गावाच्या नावात 'देव' आणि 'राष्ट' असे दोन महान शब्द असले, तरी हे गाव मात्र अगदी छोटेसे आहे.
शुद्ध पिण्याचे पाणी, वीज, आरोग्य केंद्र, शाळा, योग्य स्वच्छता या काही सुविधांचा गावात अभाव आहे. वातावरणात त्यांची गरिबी नेहमीच दिसते. गावात अजूनही पंचायती राज व्यवस्था आहे आणि ते सर्व कामांवर लक्ष ठेवतात. गावकरी सहसा खूप अंधश्रद्धाळू असतात.